VTO Cavalerie Verkenning (2)

In deze reportage over twee delen, zie je een cursusdag uit de VTO Cavalerie Verkenning. In het eerste deel zie je hoe de verkenners zich voorbereiden op de tocht naar het vijandelijk gebied. Ondertussen zijn ze er aangekomen. Voordat we met de fotoreportage verder gaan, krijg je de officiële definitie van het verkennen. En staan we even stil bij een van burgerchauffeurs van de Logistieke Compagnie van de Manoeuvreschool die de oefening mogelijk maakt.

Definitie Verkennen

In de Militaire Doctrine voor het Landoptreden wordt uitgebreid stilgestaan bij de rol van het verkennen binnen de Landmacht. De doctrine geeft de volgende officiële definitie.

Verkenning (reconnaissance, recce) is een tactische activiteit, die moet leiden tot het verkrijgen van informatie over de opponent, het terrein, key leaders of andere (f)actoren. We onderscheiden verkenningen onder andere naar:

• niveau (strategische, operationele en tactische verkenning);
• dimensie (grond-, lucht-, ruimte-, (onder)waterverkenning);
• functionaliteit (elektronische-, digitale-, CBRN-, explosieven- of genieverkenning);
• methode (onbemande, stay-behind en langeafstandsverkenning evenals verkenning met vuur).

Voor de tactische grondgebonden verkenning wordt gebruik gemaakt van verkenners die hiervoor speciaal zijn opgeleid. Over hen gaan deze twee artikelen.

Opa Chris

In de oefening worden de leerlingen rondgereden door de burgerchauffeurs van de Logistieke Compagnie van de Manoeuvreschool. Een van hen is Opa Chris. Al jaren werkzaam bij LOGCIE en een graag geziene collega op de oefeningen van Defensie. Als HID, voor koffie en snoep, een peuk of voor een gezellig gesprek. Wanneer je door onze foto’s op de website bladert dan zie je ze wel vaker de mensen van LOGCIE langskomen. Maar Opa Chris is bijzonder. Vandaar een eigen fotogalerij. Ook omdat Opa Chris een groot supporter is van DefensieFotografie Nederland.

En dan nu snel door naar de fotoreportage van de VTO Cavalerie Verkenning.

 

Verkennen in de praktijk (2)

Verkennen in vijandelijk gebied

De verkenners zijn uitgestegen. Twee van hen trekken het gebied in om informatie te verzamelen over de ‘Point of Interest’. Sprongsgewijs trekken de twee verkenners door het gebied. Ze maken gebruik van het aanwezige terrein om zo min mogelijk op te vallen. Zodra het kan duiken ze tussen de aanwezige struiken. Of in de greppel die langs de weg loopt. Is water in de greppel dan een probleem? Ook als het water dieper is dan je kisten hoog zijn? 

De POI wordt in kaart gebracht. Onder bruggetjes wordt gekeken. Wat zijn de mogelijkheden van de duiker onder het bruggetje? Of is het bruggetje ondermijnt? Allemaal relevante informatie die meegenomen wordt.
Aan het einde van de verkenning zoekt men weer verbinding met de Fenneks. Het terrein is veilig. Tijd om opgepikt te worden. Op naar de volgende POI. “Of eerst evalueren?” denkt de wachtmeester.

Opnieuw evalueren

Strakke actie van het uitgestegen personeel. De verkenners hebben hun ding in het veld gedaan. Opnieuw de vragen. Wat ging er goed? Wat kan er beter? En wat vind je er zelf van? Mooi om van dichtbij te zien hoe de leerlingen bewust bezig zijn met hun opdracht. Ze hebben feilloos aangevoeld waar het goed ging en waar het beter kon. De wachtmeester geeft zijn visie en heeft nog een aantal punten op zijn notitieblok. Maar bovenal motiveert hij. Ook dat is een manier om mensen het goede te laten leren. Wat een verschil met 1984 toen de wachtmeester alleen staccato aan ons dienstplichtigen kon aangeven wat er mis ging. En wat een verschil in directheid, concreetheid en eerlijkheid wanneer je het vergelijkt met feedback in een burgerorganisatie (persoonlijke noot: word ik blij van).

Uitgestegen voor POI 2

Een van de oefeningen is te leren hoe lang je bezig bent met het doorschrijden van een gebied. Normaal marstempo van 112 stappen per minuut wordt niet gehaald. Sprongsgewijs en continu werken aan je dekking vraagt tijd. Even 500 meter lopend verplaatsen duurt op deze manier al snel een half uur. De tijd vliegt en daarom gaan we met de Fenneks en Amarok snel naar het gebied van de tweede POI. Dus zonder hier te denken aan tactisch verplaatsen (ook met voertuigen is op deze wijze de absolute snelheid niet hoog).

Best gemakkelijk deze oefening. Een lange rechte weg, de brug als POI en aan het einde een bungalowpark dat bezet kan zijn door de vijand. Hoewel… Een rechte weg? Een prettig schootsveld vanuit het bungalowpark? Opnieuw gaan de mannen sprongsgewijs vooruit. De bosschages langs de weg geven net genoeg dekking.
Ik vraag mezelf in het veld af of deze jonge jongens op de hoogte zijn van de ‘bocages’ in Normandië 75 jaar geleden. Jammer, vergeten na te vragen bij de wachtmeester of het in het curriculum zit.

We checken nog even de opstelling van de Fenneks. Eén ervan staat mooi midden op de weg. Al vanaf vele honderden meters afstand zien we hem staan. En toch was deze positie een goede uit alle alternatieven. De voertuigcommandant had de verschillende opties goed doordacht voordat hij zijn voertuig parkeerde. Het bruggetje tussen de struiken was een goede plek. Niemand weet echter of het geschikt is voor de 10.400 kilo van een gevechtsklare Fennek. En met alle regen van de laatste weken is de berm van de weg en het naastgelegen weiland te zacht om te berijden. In oorlogstijd prima te doen. Maar om dan in vredestijd het gehele terrein kapot te rijden (waarbij Defensie dan de schade moet rapporteren en vergoeden) is een minder goed idee.

Evalueren

En nadat de laatste POI onderzocht is, zit de oefendag in het veld er op. De groep legt aan in een speeltuintje midden in een klein dorp. De evaluatie-drill wordt herhaald. De wachtmeester pakt nog even terug op de grote lijnen van de dag en de leermomenten. Morgen weer een dag. Morgen weer een dag dat het nog beter moet gaan. 
De sfeer is meer ontspannen want de leerlingen realiseren zich ook dat de dag erop zit. In een dag tijd zie je dat ze gegroeid zijn. Zelfverzekerder van hun taak die nu ook in het veld geleerd is. Rustiger nu aan het einde van de dag hun hoofd niet meer overloopt van alle aspecten van bevelvoering en verkenning. Job well done.

Weer thuis

Tot slot een kleine oefening kaartlezen. Gewoon via de kleine weggetjes in het schitterende Drentse landschap terug naar het oefenterrein Havelte West.
Afhangen en camoufleren. En dan de beloning: pasta met kip. Dooreten, vanavond komt de opdracht voor morgen.